شبکه کلمه/ حمیدرضا جلایی‌پور استاد جامعه شناسی در مورد آغاز مجدد جنبش دانشجویی گفت: این پندار تندروها بود که فکر می‌کردند با ستاره‌‌دار کردن دانشجوها، با دخالت در گزینش‌ها، با کمیته انضباطی، با حراست و با تعطیلی انجمن‌های دانشگاهی می‌توانند محیط دانشگاه را از انتقاد و اعتراض پاک کنند.
وی افزود: اعتراض‌های سه ماه گذشته نشان داد جمع کثیری از جوانان اعم از زنان و دانشجویان ناراضی هستند. در هشتاد سال گذشته اعتراضات دانشجویی بیشتر در دانشگاه‌های مادر و در چند شهر بزرگ بود؛ اما در اعتراضات این دوره تنها در روز اول مهر در بیش از صد دانشکده در سراسر ایران بود و همچنین اعتراضات طولانی بوده و تاکنون سه ماه هست که اعتراضات ادامه دارد.
جلایی‌پور در پاسخ به این سوال که چه عواملی باعث شده تا فضای دانشگاه شکل امنیتی به خود بگیرد، گفت: به دو عامل باید اشاره کرد. یکی اینکه استقلال علمی دانشگاه‌ها به رسمیت شناخته نمی‌شود و به جای اینکه گروه‌های علمی تعیین‌کننده مقدرات آموزشی و تحقیقاتی باشد سازمان‌های کنترل‌کننده که اشاره شد تعیین کننده هستند. عامل دوم این که دهه‌ها است که حکمرانی سیاسی و اقتصادی درست کار نمی‌کند، نهادهای مدنی و حزبی تضعیف شده‌اند لذا به صورت ناگزیر دانشگاه‌ها به جایگاه اعتراض تبدیل شده است.
این استاد جامعه شناسی در پاسخ به این سوال که با نگاه به اعتراضات اخیر، آیا محیط دانشگاه توانسته فضای اعتراضات را به خوبی پوشش دهد، به ایلنا گفت: در سه ماه گذشته پایدارترین مکان‌های اعتراضی «دانشگاه‌ها» بوده است. بعد «خیابان» مکان اعتراضی بوده و بعد در محلات مردم در خانه‌ها شعار می‌دادند و یا ماشین‌ها بوق می‌زدند. همچنین یکی از تجلی‌گاه‌های مهم این اعتراضات فضای مجازی بوده است.