درباره مولانا فضل‌الرحمن کوهی (فکّ‌الله تعالی اسره)
(مولانا، مفتی) عبدالملک آرامش _ دارالافتای مدرسه منبع العلوم کوه‌ون سرباز
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ.»
همانطور که همگان مستحضر هستند، مولانا فضل الرحمن کوهی (حفظه الله) در آبان ۹۸ درپی اعتراض به کشتار ملت ایران توسط نهادهای دولتی و انتقاد شدید از عملکرد نیروهای دولتی با معترضان، بازداشت شد.
بدیهی است که درحقیقت مولانا کوهی، این عالم حق‌گو نسبت به سیاست‌های کلی نظام درمورد مسایل مختلف اقوام ومذاهب و… زبان گویای ملت آزادیخواه ایران می‌بود و هرازگاه با صدای رسای خویش انتقاد خویش را ابراز می‌داشت، که این، برای نظامهای استبداد‌پیشه قابل تحمل نیست.
علی‌رغم اینکه مولانا کوهی (فکّ‌الله اسره) تقریباً نصف محکومیت خودرا گذرانده و برمبنای قانون باید از آزادی مشروط همچون سایر زندانی‌ها بهرمند باشد، أما از این حق قانونی خویش محروم کرده شده است. و چون مولانا این حق قانونی خود را مطالبه می‌نماید، مسئولان با تأنی وبا کمال غرور به وی جواب رد می‌دهند که اینک در این ایام مولانا به نشانه‌ی اعتراض به ظلم صریح و به منظور بهرمندی از این حق قانونی خویش دست به اعتصاب غذازد‌ه‌اند واعلان نموده‌اند که اگه مطالباتم براورده نشود به اعتصاب خود ادامه می‌دهم.
بارها گفته‌ایم که مولانا بدون هیچگونه جرمی به زندان فرستاده شده که یک ظلم آشکار است و ممانعت از آزادی مشروط وی باز ظلم بر ظلم است.
بنده بعنوان یک مسلمان وشهروندایرانی به نوبه‌ی خود به جدّ خواستار آزادی بلاقید وشرط حضرت مولانا فضل‌الرحمن کوهی حفظه الله و تمام زندانی‌های سیاسی ومذهبی هستم و این را دراین زمان حساس به خیر وصلاح نظام می‌دانم و مسئولان ذیربط این هشدار را باید دریافت کنند که اگر خدای ناکرده خطایی صورت گیرد، این، بمثابه ریختن مواد آتش‌زایی همچون بنزین، در شعله‌های آتش است!
«والله علی ما نقول وکیل»