شبکه کلمه/ مولانا عبدالحمید، امام جمعه اهل‌سنت زاهدان، در خطبه‌های نماز جمعه ۲۰ آبان ۱۴۰۱ با انتقاد از نمایندگان مجلسی که خواهان اشد مجازات معترضان شده بودند، بار دیگر بر لزوم شنیدن صدای مردم و برقراری آزادی در کشور تأکید کردند.
مولانا عبدالحمید اظهار داشت: «اعتقاد ما بر این است که وقتی امروز بخش بزرگی از مردم ایران اعتراض دارند و این اعتراض میان بخش بزرگی از مردم مشترک است، مسئولان نظام به حرف آن‌ها باید گوش بدهند. رهبران حرف ملت را بشنوند و با این ملت بنشینند. شایسته این است که ببینند خواسته مردم چیست و مردم چه می‌خواهند.»
مولانا عبدالحمید درباره واکنش نمایندگان مجلس گفت: «مجلس، خانه ملت است و نمایندگان همه ملت ایران در آن قرار دارند. شما نماینده مردم هستید و باید مسئولان را ترغیب کنید که حرف مردم را بشنوند. شما باید از مردم دفاع کنید که با گلوله جنگی به آن‌ها شلیک نشود. شما سفارش کنید که زندانی‌ها آزاد شوند و از حقوق مردم و دولت دفاع کنید.»
امام جمعه اهل‌سنت زاهدان نسبت به قطع سخنان نماینده مردم چابهار در مجلس نیز انتقاد کرد و گفت: «تأسف می‌خورم که چرا صدای نماینده‌ای که از مردم دفاع می‌کند و صدایش، صدای مردم است، قطع می‌شود و تأسف خوردم که نایب‌رئیس مجلس که جلسه را اداره می‌کرد، مردم خوب و وطن‌دوست و مرزداران را جدایی‌طلب و تجزیه‌طلب و اغتشاش‌گر نامید.»
مولانا عبدالحمید با تأکید بر لزوم حفظ امنیت در منطقه، ادامه داد: «وقایعی که در زاهدان و خاش پیش آمد، واقعه بسیار سنگینی بود و نمازگزاران زیادی کشته شدند. با این‌حال ما همه سعی کردیم امنیت استان به‌هم نخورد. باید مشخص شود که چه کسانی و به چه دلیلی این فاجعه را به‌وجود آوردند؟»
مولانا عبدالحمید در فرازی دیگر از صحبت‌هایش از مردم ایران نیز بابت ابراز همدردی در چهلم کشته‌شدگان حادثه جمعه خونین زاهدان قدردانی کردند و گفتند: «جا دارد من از مردم عزیز ایران تشکر کنم. این مردم، مردمی دوست‌داشتنی هستند. مردم ایران از سنندج تا تهران و مشهد و اصفهان و شهرهای دیگر، به‌خاطر چهلم این شهدا همدردی کردند و پیش از این هم همدردی کرده بودند. این مردم الگویی از وحدت به نمایش گذاشتند و زبان من برای تشکر قاصر است. این وحدت و همدردی است که تمامیت ارضی ما را تضمین می‌کند. این وحدت است که امنیت ملی ما را بالا می‌برد.»
امام جمعه اهل‌سنت زاهدان درخصوص این ادعا که اگر آزادی وجود نداشت، شما این‌حرف‌ها را نمی‌توانستید بگویید، تصریح کردند: «عده‌ای می‌گویند شما اگر آزادی نداشتید، این حرف‌ها را نمی‌زدید. آزادی تحزب در ایران نیست و ما می‌دانیم که احزاب ایرانی و تشکل‌ها هیچ آزادی‌ای ندارند.
آزادی قلم و بیان کجاست؟ ما سانسور شدید را می‌بینیم. چند روزنامه‌نگار الآن در زندان است؟ این‌ها را زندان نکنید. آن روزی که یک قاضی در دولت‌های گذشته با یک حکم ۱۲ روزنامه را یک‌شبه بست، من تکان خوردم. کجای دنیا ۱۲ روزنامه را یکجا می‌بندند؟ کجای دنیا قلم را اینقدر محدود می‌کنند؟ بله در جاهای دیگر هم محدودیت هست اما من جمهوری‌ها و کشورهای آزاد را مدنظر دارم. من با کشورهای پادشاهی مقایسه نمی‌کنم بلکه با دنیای آزاد و کشورهایی که دموکراسی دارند، مقایسه می‌کنم.»