اجتماعیمقاله

آسمانی که دیگر آبی نیست

✍️ اجلال قوامی

?اوایل دهه ۹۰ بود که مهمان آسمان شهرهای مان شد.لایه نازک خاکستری رنگ که رخسار آبی آسمان را حجاب شده بود و طراوت و شادابی را از زمین گرفت.گرد و غبار حداقل برای ما عمری به طول ۱۰ سال دارد و از اوایل دهه گذشته کم کم جا پای خود را باز کرد و چونان اختاپوسی سایه خود را بر زمین و آسمان گستراند.اکنون که پدیده گرد و غبار هوای سالم و پاکی را باقی نگذاشته و نفس ها را تنگ کرده کک کسی هم نمی گزد و این مردم هستند که زیر بار گران معیشت باید بار گرد و غبار را هم بر دوش کشند.

?اینکه منشا و سرچشمه این گرد و غبار چیست مطالب زیادی گفته و نوشته شده و کشورهایی که درگیر این پدیده هستند عزم و اراده جدی برای پیشگیری از ورود این ریزگردها و یا حداقل در کوتاه مدت کاهش آن ندارند و تنها راه علاج را همان تعطیلی و بیرون نیامدن مردم از خانه ها می دانند.تا کی باید با نفس های تنگ و خاکی در خانه ماند و منتظر ماند اندکی از این گرد و غبارها فروکش کند و نفس راحتی کشید؟ ده سال است این گرد و خاک ها بهار را پاییز و تابستان را برای شهروندان به جهنم تبدیل کرده اند و هنوز اندر خم یک کوچه اند دولت های درگیر این معضل.

?ظاهرا دیگر هوای پاک و سالم حق ما نیست! رفاه و اشتغال و تفریح از زندگی مردم رخت بر بسته و تنها چیزی هم که مانده بود همین آسمان آبی و هوای پاک بود که آنهم دیگر نیست.ای کاش دولت ها و کشورهای درگیر این معضل و مشکل جدی ربزگردها فارغ از مشکلات و مسایلی که با هم دارند در راستای حل این مشکل زیست محیطی همدل و همراه می شدند و برای کاهش معضلات زیست محیطی گام بر می داشتند.

دکمه بازگشت به بالا