نمایندگان مجلس در نشست علنی امروز و در جریان بررسی بخش درآمدی لایحه بودجه سال ۱۴۰۱ کل کشور بازگشتی از کمیسیون تلفیق لایحه بودجه؛ با اصلاح جزء الحاقی۱ تبصره ۱۲ ماده واحده این لایحه موافقت کردند. طبق این اصلاحیه: پزشکان عمومی، متخصص و فوق تخصص، فرهنگیان، آموزگاران، دبیران، مشاوران و مربیان تربیتی شاغل در مناطق کمترتوسعه یافته و محروم کشور و صعب العبور و مناطق کوهستانی از پرداخت مالیات سالانه تا سقف دومیلیارد و چهارصد میلیون ریال معاف می باشند.
این در حالیست که قاطبهی مزدبگیران از جمله کارگران با درآمدِ ماهانهی بیشتر از ۵ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان باید مالیات بپردازد.
بعد از پایان کار جلسات رسمی شورایعالی کار در نوزدهم اسفند ماه، حداقل دستمزد کارگران شاغل ۵۷.۴ درصد افزایش یافت؛ با این وصف، دریافتی کارگران حداقل بگیر بدون سابقه و بدون فرزند، به حدود ۵ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان رسید و اگر کارگر حداقل بگیری، یک فرزند داشته باشد، دریافتی او حدود ۶ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان است؛ با مصوبهی مالیاتی مجلس، کارگر حداقل بگیری که مثلاً ۶ میلیون تومان در هر ماه درآمد دارد، باید برای مازاد ۵ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان، ده درصد مالیات بدهد؛ یعنی ماهی ۴۰ هزار تومان! به همین ترتیب، کارگر حداقل بگیر و پدر یک فرزند که ماهی ۶ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان درآمد دارد، باید هر ماه ده درصدِ ۶۰۰ هزار تومان را مالیات بدهد یعنی دقیقاً ۶۰ هزار تومان مالیات در هر ماه! این مبلغ از یارانهی یک فرزند خانواده بیشتر است؛ با مبلغ ۶۰ هزار تومان، یک خانوادهی کارگری میتواند بخشی از قبوض انرژی ماهانه را بپردازد، مثلاً قبض برق را بدهد.
و این در حالیست که در میانهی زمستان سال جاری، در نشست رسمی شورایعالی کار، سبد معیشت خانوارهای کارگری یا همان کمینهی هزینههای زندگی با امضای دولتیها، نمایندگان کارگری و نمایندگان کارفرمایی، ۸ میلیون و ۹۷۹ هزار تومان تعیین شد؛ با این حساب، خط فقر بسیار حداقلی در سال ۱۴۰۱، برابر با ۸ میلیون و ۹۷۹ هزار تومان یا به عبارت سادهتر، ۹ میلیون تومان است؛ حال سوال اینجاست مجلسی که پزشکانِ نجومیبگیر را از پرداخت مالیات معاف کرده، چرا حاضر نشده، بخشودگی مالیاتی کارگران را لااقل تا خط فقر ۹ میلیون تومانی بسط دهد؟!