یک جامعه شناس: با ضرب‌آهنگ قابلمه های خالی چه خواهید کرد؟!
علی طايفی، جامعه شناس می نویسد: شورش های ناشی از فقر و فلاكت گرسنگان با قابلمه های خالی، بی ترديد هويتهای اجتماعی و سياسی خاص خود را نيز دارد؛ زيرا اين قشر وسيع اجتماعی هيچ چيز براي ازدست دادن ندارد جز قابلمه های پر سروصدايی كه بر آن طبل اعتراض و فرياد گرسنگی، فقر، تبعيض و ستم را می كوبند.
مدیتی گارگروه ملی فراخوانها طی چند بیانیه، از شهروندان خواسته تا در اعتراض به بحران معیشت عمومی، شب ۲۲ بهمن ماه ساعت ۹ بر روی پشت بام ها و تراس‌ها حاضر شوند و با کوبید قاشق به قابلمه‌های خالی، با یکدیگر اعلام همبستگی کنند.
همزمان با علی طایفی، نعمت احمدی حقوقدان در مقاله‌ای تحت عنوان با گرسنگان و پابرهنگان و ضرب‌آهنگ قابلمه های خالی چه خواهید کرد، نوشته است: اگر در در قطحی بزرگ سال ۱۲۷۹ به علت نبود مایحتاجی امکان تهیه آن برای مردم از هر نظر فراهم نبود و نزدیک به یک سوم جمعیت کشور تلف شدند، هم‌اکنون به مرحله‌ای رسیدیم که با بودن مایحتاج عمومی؛ اما به علت وضعیت خاص… پرداخت وجه آن از توان اکثریت جامعه که به گفته مسئولان زیر خط فقر هستند خارج است، و این تفاوتی با قحطی بزرگ آن سال و قحطی‌های دیگر در تاریخ ندارد.
آقای احمدی اضافه کرده: با این افزایش قیمت‌ها و با ثابت ماندن حقوق حقوق‌بگیران و با گسترش بیکاری و تعطیلی اکثر کارخانجات و اضافه شدن سیل انبوه بیکاران به جمعیت جامعه این‌بار دیگر دنبال چه موضوعی هستید؟ آیا بهتر نیست باور داشته باشیم «من لامعاش له لا معاد له» کسی که معاش ندارد معاد ندارد. فقر از در وارد شود، ایمان از پنجره فرار می‌کند. به فکر ایمان مردم باشید. قرار بود ما دنیا و آخرت مردم را بسازیم. آخرت که دست خداست، بیایید به این وعده ساده یعنی ساختن دنیای مردم به قدر زنده ماندن را عمل کنید.