شبکه کلمه/ طی چند روز گذشته اخباری مبنی بر اخراج دکتر محمد فاضلی، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه شهید بهشتی و آرش اباذری، استاد فلسفه دانشگاه صنعتی شریف در رسانه‌ها منتشر شد و عکس العمل‌هایی در پی داشت.
رئیس مرکز جذب وزارت علوم با تأکید بر اینکه هنوز نامه ای مبنی بر اخراج دکتر فاضلی از دانشگاه به این مرکز ارسال نشده است، گفته: جذب یا اخراج هیئت علمی در دانشگاه‌ها دلبخواهی نیست و هر تصمیمی در این خصوص باید براساس قانون باشد.
خود دکتر فاضلی توضیح داده که این حکم جدید نیست و مربوط به ۱۵ شهریور است.
اخراج این دو استاد در شبکه‌های اجتماعی به عنوان «تسویه سیاسی» اساتید دانشگاه بازتاب پیدا کرده است.
عبدالناصر همتی، رئیس پیشین رئیس پیشین بانک مرکزی در واکنش به اخراج دکتر محمد فاضلی در توییترش نوشته: تسویه اساتید از دانشگاه‌ها بدلایل سیاسی می تواند نشانه تصمیم برای درهم‌ریختن ساختاری نیروی انسانی کشور باشد.
خود دکتر محمد فاضلی نیز در تاریخ ۲۲ دی ماه در واکنش به اخراجش که با حذف کلاسهای او برای ترم جدید از آن مطلع شده بود در توییتر نوشت: یکی از بدترین لحظات در تاریخ هر ملتی می‌تواند لحظه یا دوره‌ای باشد که در آن دیگر هیچ کاری، هر قدر که دور از عقل سلیم و انتظار عامه مردم باشد، تعجب‌برانگیز نباشد. لحظه‌ای که در مقابل تعجب از هر کار ناشایستی، خلق الله بگویند: تو غیر از این انتظار داشتی؟
همچنین بیانیه انجمن علمی فلسفه دانشگاه تهران که در رابطه با اخراج آرش اباذری صادر شده است می‌گوید: برای اهالی فسلفه چنین شائبه‌ای به وجود آمده که «علت این اتفاق مسائل غیرعلمی و غرض‌ورزی‌های شخصی بوده است».
انجمن علمی فلسفه دانشگاه تهران در ادامه بیانیه خود تاکید کرده که «دانشگاه محل اجتماع آزادانه محققان است و نهادهای سیاسی حق هیچ‌گونه دخالت در امور داخلی آن را ندارند».
اخراج اساتید از دانشگاه‌های ایران با اغراض سیاسی و عقیدتی در طول حکومت جمهوری اسلامی با شدت و ضعف در دوره‌های مختلف ادامه داشته است. انقلاب فرهنگی در سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۲ نمونه شاخص آن بود که طی آن صدها استاد دانشگاه و دانشجو اخراج شدند.
همچنین در دو دولت محمود احمدی‌نژاد نیز اخراج دانشجویان و اساتید شدت بسیاری پیدا کرد و چهره‌های آکادمیک بسیاری به دلایل سیاسی حذف شدند.