فاصله نجومی سبد معیشت کارگران با دستمزد مصوبه در سال ۱۴۰۰

مهمترین نگرانی جامعه کارگری عدم تطبیق سبد معیشت و هزینه‌های خانوار است. هر ساله دولت مقداری به دستمزد کارگران می‌افزاید. اما بسرعت با تورم افسارگسیخته میزان افزوده و مقداری از دستمزد سابق را از کارگران بسرقت می‌برد. کارگران هر روز فقیرتر شده و تامین معیشت برای آنها سخت‌تر می‌شود.

افزایش میزان دستمزد سالانه کارگران در نگاه اول بیانگر میزان افزایش قدرت خرید آنها است. اما این افزایش بایستی با شاخص تورم تراز

‌شود. افزایش میزان دستمزد بدون کنترل نرخ تورم باعث کاهش قدرت خرید کارگران خواهد شد.

برابر با بند دوم ماده ۴۱ قانون کار حداقل دستمزد باید تامین کننده سبد معیشت حداقلی باشد. اما متاسفانه هیچگاه این سبد معیشتی با حداقل دستمزد منطبق نشده است.

در ۴ سال گذشته هیچ‌گاه سبد معیشت شاخص تعیین دستمزد نبوده است. حداقل دستمزد همواره با نرخ تورم ۳ ماهه آخر سال محاسبه شده است. عدم تطبیق این سبد و دستمزدها باعث فقیرتر شدن روزانه کارگران شده است.

نظام ضدکارگری سبد معیشت کارگران را تقلیل داده و محاسبه دستمزد را براساس آن انجام می‌دهد.

به گفته ایلنا (۱۲مرداد۱۴۰۰) سبد معیشت واقعی در حال حاضر ۱۰ میلیون و ۳۴۳ هزار تومان است. اما سبد معیشت تقلیل یافته، ۸ میلیون و ۴۶۸ هزار تومان می‌باشد. حاکمیت برای تقلیل سبد معیشتی نرخ اقلام را به صورت خام و نپخته تعیین می‌کند. درحالیکه باید این اقلام به غذای واقعی تبدیل شده و سرسفره بیایند.

سبـد معیـشت مبنا برای تعیین دستمزد سال ۱۴۰۰، براساس داده‌های تورمی بهمن ماه، ۶ میلیون و ۸۹۵ هزار تومان بود. اگر سـبد معیـشت تیرماه ۱۴۰۰ را مد نظر قرار بدهیم متوجه می‌شویم که هزینه‌های حداقلی زندگی در ۴ ماه گذشته بیش از ۵۰ درصد رشد داشته است. یعنی هزینه‌های زندگی در ۴ ماه گذشته ۵۰ درصد افزایش یافته است. اگر هزینه‌های واقعی مانند مسکن، حمل و نقل، درمان و آموزش را در نظر بگیریم هزینه‌های زندگی نزدیک به ۱۰۰درصد افزایش یافته است.