✍️محمد جواد اکبرین
? امروز در تهران کسی خطبه می‌خواند که نه در دلجویی از سوگواران موفق بود، نه در دلگرمی به هواداران. به سوگواران گفت: خودش هم غصه‌دار است؛ اما توضیح داد غصه‌اش این است که حادثه هواپیما، تشییع بزرگ را تحت‌الشعاع قرار داد. خوشحال و مدعی بود که مادر یکی از قربانیان به او نامه‌ی وفاداری داده است!
? خطبه‌اش اما برای هواداران هم تکراری بود و دلگرمی تازه‌ای نداشت؛ مثل همیشه گفت: «آمریکا نخواهد توانست هیچ غلطی بکند» و از موشکهایی گفت که «پایگاه آمریکایی را زیر و رو کرد»! اما هوادارانش بهتر از بقیه می‌دانند که چرا نظام‌شان نه به تعداد قربانیان اعتراضات آبان ۹۸ اعتراف می‌کند نه به تعداد قربانیان آمریکایی در پایگاه عین‌الأسد! اولی آنقدر هست که ۲ روز پیش فرمانده «سپاه محمد رسول‌اللهِ تهران بزرگ» گفت: «هنوز تفکیک کشته‌شدگان اعتراضات اخیر انجام نشده». و دومی آنقدر هست که خبرگزاری سپاه نوشت: «چند آمریکایی از شدت انفجار از حال رفته‌اند»!
? هواداران او امروز دریافتند که رهبرشان هم دیگر چیزی برای افزودن بر این تراژدی و کمدی ندارد.
? آقای خامنه‌ای در خطبه امروز، آیاتی از قرآن را خواند که در «نهایت شدّت [فشار] بر پیامبر و تنهایی و بیکسی» او نازل شده بود. کمی بعد مثالی از حاج قاسم سلیمانی زد و از حضورش «در حلقه محاصره ۳۶۰درجه‌ای دشمن» گفت و پرسید: «کدام فرمانده می‌توانست کارهایی را که او کرد انجام دهد؟». اعلام این «تنهایی و محاصره»، راز اصلی آمدنش به نماز جمعه پس از ۸ سال بود و بقیه خطبه، مرور رؤیاهایی بود برای نجات از این «تنهایی و محاصره»؛ کاری که بقیه دیکتاتورها هم می‌کنند در پایان راه.
? او از غزه و لبنان و سوریه و افغانستان گفت اما نه از سیل سیستان و بلوچستان حرفی زد و نه از دهها قربانی تشییع کرمان؛ به جایش گفت که «رزمندگان بدون مرزِ سپاه قدس» می‌روند تا «کرامت مستضعفان را حفظ کنند». کمتر از دو ماه پیش گفته بود: «مستضعف بر خلاف آنچه که امروز به اشتباه به افراد آسیب‌پذیر و فرودست می‌گویند به معنای خلیفةالله در زمین است». ? برای همین هم امروز هیچکس تعجب نکرد که چرا مستضعفانِ خودمان، ارزش تسلیت یا تسلا نداشتند چه رسد به حفظ کرامت‌شان!
و سرانجام؛ همه منتظر خطبه امروز بودند و این نشانه‌ای ارزشمند است از فهم جمعی ما در تحلیل سیاسی. یعنی در این نقطه به اشتراک رسیده‌ایم که طرف دعوای ما فقط یک نفر است و فقط با قوت و ضعف اوست که می‌توان قوّت و ضعف نظام را اندازه گرفت. یعنی دیگر خیلی‌ها نه برای مواضع دولت و مجلس وقت‌شان را تلف می‌کنند، نه برای شرکت در انتخابات.
منبع : کانال نویسنده
نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه شبکه جهانی کلمه نیست.
مقاله هاى منتشر شده تنها بازتاب دهنده نظر نويسنده آن است.