هم‌زمان با برگزاری نشست سران کشورهای ساحلی دریای خزر در قزاقستان و سفر حسن روحانی برای امضای کنوانسیونی درباره این دریاچه در روز یک‌شنبه ۲۱ مردادماه، اختلاف‌ها درباره سهم ایران از دریای خزر، بیشتر شده است.
روحانی پیش از سفر به قزاقستان خبر داد که در این جلسه قرار نیست «سندی درباره سهم کشورها از خزر» امضا شود، چرا که «حدود بستر و زیربستر در این موافقت‌نامه روشن نیست و تعیین آن به آینده واگذار می‌شود».
پیش از این محمدجواد ظریف، وزیر امورخارجه ایران هم، خبر داده بود که «در آستانه امضای کنوانسیون رژیم حقوقی دریای خزر و ۶ موافقت‌نامه و پروتکل دیگر و همچنین صدور بیانیه اجلاس سران کشورهای ساحلی خزر هستیم». البته او نیز اضافه کرده بود که این کنوانسیون درباره «حدود بستر، زیر بستر و همچنین تعیین خطوط مبدأ» نیست.
با این حال، اعتراض‌هایی نسبت به امکان امضای موافقت‌نامه‌ای درباره سهم ایران از دریای خزر به‌وجود آمده است. از جمله محمود صادقی، نماینده تهران در مجلس، در حساب توییتر خود با اشاره به سفر حسن روحانی به قزاقستان پرسیده است: «آیا راست است که سهم ۵۰ درصدی ایران به ۱۱ درصد سقوط کرده؟! آیا ترکمنچای دیگری در راه است؟ مردم بدانید! نمایندگان مجلس اصلاً در جریان توافقات پشت پرده نیستند.»
برخی در ایران بر این باورند که سهم ایران از دریای خزر، ۵۰ درصد است. در سال ۲۰۰۳ اما قراردادی سه‌جانبه میان روسیه، آذربایجان و قزاقستان امضا شد که براساس آن، ۶۸ درصد بستر خزر در اختیار این سه کشور قرار گرفت و سهم ایران، ۱۳ درصد تعیین شد. ایران اما این تقسیم‌بندی را رد می‌کند و سهم خود از این دریا را ۲۰ درصد می‌داند.